ไฟในมือติดไปที่บุหรี่
จากนาที..ผ่านไปเป็นชั่วโมง
ปิดประตูเบียดตัวนั่งลง
ก่อนโก้งโค้งให้บริการ
เอาเรือนกาย..ออกไปแลกเงินตรา
เพียงราคาผักไม้ในจาน
กลัดหน้าอก ติดเบอร์รอขาน
ผ่านคุณท่านหน้าตู้กระจก
ไฟในเมือง แต่งดวงเริ่มสว่าง
เงาลาง ๆ ร่างเรือนนี้ก็ปรากฏ
ต่างแสดงแกล้งไปในตัวบท
ดอกไม้สดยามนี้มีราคา
ทำทุกทาง ร่างกายนี้ตามสั่ง
น้ำตาหลั่งอาบนองต้องเบือนหน้า
ดั่งอุทิศชีวิตเป็นนาวา
แล่นตามลมของกามาทุกค่ำคืน
เป็นไม้งาม..ให้กระรอกเจาะ
เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ
ไม่กิน ไม่เที่ยว หรอกหนา
กระดังงาต้องมาลนไฟ
ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า จนกระดังงาเกรียมไฟ
จนเพียงเงินแต่เธอไม่จนใจ
จนเรือนกาย แต่เธอไม่จนตรอก
ใคร จะหมิ่น จะเมิน ว่ากระจอก
เก็บงำความช้ำชอก ไม่บอกใคร
ดอกไม้งาม ถึงยามร่วงโรยรา
ตามเวลา..ที่มันล่วงเลยไป
ผลัดใบเก่า ผลิใบใหม่
กับความใคร่ที่ไร้ราคา..
เป็นไม้งาม..ให้กระรอกเจาะ
เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ
ลูกชายกำลังศึกษา
กระดังงาต้องมาลนไฟ
ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นGแม่ค้า จนกระดังงาเกรียมไฟ
เป็นไม้งาม..ให้กระรอกเจาะ
เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ
ไม่กิน ไม่เที่ยว หรอกหนา
กระดังงาต้องมาลนไฟ
ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า จนกระดังงาเกรียมไฟ
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า จนกระดังงาเกรียมไฟ
