ความมืดมิดอยู่ตรงนี้
ไม่มีแสงดาวสักดวงไม่เห็นแสงเดือนดวงไหน
ควานหาว่าตัวฉันยืนที่ใด ไม่รู้ไม่เจออะไร
ข้างในดวงใจใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว
กลัวว่ามันแสนอ้างว้าง หลับตาลืมตาไม่ต่างเลย
ไม่เจอสักครั้ง
* เมื่อไหร่คืนนี้(ชีวิต)จะเช้า
เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน
ตอนนี้ข้างในจิตใจมันแสนทรมาน
จะผ่านมันไปได้ไหม
ได้แต่เหม่อมองไปสุดตา
รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า
สลายทุกความมืดมนให้พ้นเป็นวันใหม่
มันคงมีจริงใช่ไหม (พรุ่งนี้ที่ฉันเฝ้ารอ)
กับชีวิตที่มืดมิด แค่อยากขอใครสักคน
นำทางฉันมีบ้างหรือไม่
ข้างในดวงใจใครที่เห็นฉันบ้าง
มีแต่ความกลัว กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง
แค่อยากมีใครสักคนที่พอเข้าใจฉันบ้าง
หลับตาลืมตาไม่ต่างเลย ไม่เคยเห็นสักครั้ง
ข้างในดวงใจมีใครเห็นหรือไม่
เจ็บปวดเพียงใดขอเพียงแค่ใครสักคน
ได้โปรดนำทางและฉุดให้ฉันได้หลุดได้พ้น
* เมื่อไหร่คืนนี้(ชีวิต)จะเช้า
เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน
ตอนนี้ข้างในจิตใจมันแสนทรมาน
จะผ่านมันไปได้ไหม
ได้แต่เหม่อมองไปสุดตา
รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า
สลายทุกความมืดมนให้พ้นเป็นวันใหม่
มันคงมีจริงใช่ไหม
ยังเหม่อรอใครคนนั้น
รอคอยให้คนอย่างฉันเจอคนที่เข้าใจ
สลายทุกความมืดมนเปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่
มันคงมีจริงใช่ไหม สักคนที่นำทางหัวใจ
เห็นแสงแรกให้ชีวิต สลายทุกความผิดหวัง
ฉุดฉันให้เดินไป ยังมีจริงใช่ไหม
คนนั้นที่ฉันนั้น เฝ้ารอ.. ใครสักคนที่เข้าใจ
